تمام راه به یک چیز فکر می‌کردم، و رنگ دامنه‌ها هوش از سرم می‌بُرد.

رسیدن دوست ندارم. دلم می‌خواد همه‌ش تو راه باشم.

شاید مسخره‌ست. شاید هم اشتباه می‌کنم.

پ.ن. عه یادم رفت. خداحافظ ۹۷ عجیب‌غریبم. : )