یه مشکلی که دارم اینه که روزمره‌ها و نوشته‌های شخصی‌م رو خیلی جاهای مختلفی نوشتم و این پراکندگیه اذیتم می‌کنه. یسری مشکل این جوری هم به وجود میاره که وقتی بخوام چیزی بنویسم باید فکر کنم که خب اینو کجا بنویسم بهتره و یا این که وقتی دارم مثلا تو دفترم چیزی می‌نویسم می‌گم خب این چیزها رو تو فلان جا گفته بودم لازمه این جا هم بگم یا نه؟ و از این چیزها. کلا فکر کنم آدم همون یه دست لباس داشته باشه راحت‌تره واقعا.
ته‌ش هم همیشه به این ختم می‌شه که اصلا چرا می‌نویسی اینا رو؟ چی رو می‌خوای نگه داری؟ واسه چی می‌خوای نگه داری؟ برای کی می‌خوای نگه داری؟
پ.ن. هر چند شاید مجبور شه با شلوار ورزشی بره عروسی؟ نمی‌دونم والا.