به طرز مسخره‌ای و با سرعت زیادی همه‌ش بین یه چیزی تو مایه‌های «بیا همه‌چی رو اورتینک کنیم و غصه بخوریم و پوچ بشیم» و یه چیزی تو مایه‌های «بی‌خیال همه‌چی راحت زندگیت رو بکن و از لحظه‌ت لذت ببر و پوچ بمون» نوسان می‌کنم. چرا وسط ندارم؟
نکته‌ی مشترک جفتش پوچیه. فقط وقتی تو دومی‌م حواسم نیست بهش.
نتونستم خوب بگمش.
و این‌که، آهنگ پست قبلی رو هنوزم دوست دارم.