یک دلیل رنجآور بودن زندگی به خاطر اینه که همش تو رو به چیزها و کسایی وابسته میکنه که خواسته یا ناخواسته ترکت میکنن و یا تو مجبور میشی که ترکشون کنی. مجبورت میکنه محو شدن همهی خاطرههات یا فرو ریختن همهی رویاهات رو تماشا کنی و به روی خودت نیاری و به زندگیت ادامه بدی. نمیدونم غم و سنگینی این جداییها به خوشیهایی که وابستگی به وجود میآره میارزه یا نه. احتمالا باید کمی دور شم تا تشخیص درستتری بدم. هر چند اون قدر فرقی هم نداره... خیلی نمیتونی جلوش رو بگیری.